زمان مورد نیاز برای مطالعه 3 دقیقه

ایران درودی هنرمند برجسته زن متولد سال 1315 در مشهد و در خانواده ای سرشناس است. او حرفه ای را به عنوان نقاش، نویسنده، منتقد هنری، کارگردان و استاد دانشگاه دنبال کرد و به دلیل کمک هایش به دنیای هنر در سطح بین المللی شناخته شد. او یک سبک نقاشی منحصر به فرد ایجاد کرد که هنر سنتی ایرانی را با تکنیک های مدرن ترکیب می کرد.

ایران درودی در سال 1315 در مشهد در خانواده ای سرشناس به دنیا آمد. خانواده پدرش از تجار خراسانی بودند، در حالی که خانواده مادرش اصالتاً اهل منطقه قفقاز بودند و پس از انقلاب شوروی به ایران مهاجرت کرده بودند. پدر ایران به هنر علاقه داشت و از دانشگاه مسکو در رشته معماری فارغ التحصیل شده بود. این قرار گرفتن در معرض هنر در دوران کودکی او ممکن است روی حرفه بعدی او به عنوان یک نقاش تأثیر بگذارد.

کودکی و زندگی در اروپا

خانواده ایران درودی در کودکی به آلمان نقل مکان کردند، زیرا پدرش در هامبورگ فروشگاهی داشت. اما به دلیل شروع جنگ جهانی دوم و بمباران هامبورگ، خانواده او مجبور به بازگشت سریع به ایران شدند. ابتدا در مشهد ساکن شدند و بعد به تهران رفتند.

تحصیل ایران درودی در اروپا

ایران درودی پس از پایان تحصیلات متوسطه برای تحصیل در رشته هنر در دانشکده هنرهای زیبا (بوزار) پاریس ثبت نام کرد. او تحصیلات هنری خود را با تحصیل در رشته تاریخ هنر در مدرسه لوور پاریس و تکنیک ویترای در آکادمی سلطنتی بروکسل ادامه داد. او در این مدت آثار خود را در گالری های مختلف به نمایش گذاشت. در دهه 40، او در رشته کارگردانی سینما و تلویزیون به انستیتوی آر.سی. آی (RCI) نیویورک در آمریکا رفت.

ازدواج با پرویز مقدسی

ایران درودی در نیویورک با پرویز مقدسی که در رشته کارگردانی سینما و تلویزیون نیز تحصیل می کرد آشنا شد. آنها رابطه برقرار کردند و در نهایت ازدواج کردند. متاسفانه پرویز مقدسی سال ها بعد در سالگرد ازدواجشان بر اثر سکته قلبی دار فانی را وداع گفت. زندگی مشترک آنها پس از 17 سال به پایان رسید.

درودی پس از مرگ همسرش سه سال عزاداری کرد و دیگر ازدواج نکرد. مرگ پرویز تأثیر عمیقی بر او گذاشت و نقش مایه «قندیل‌ های یخی» را به عنوان راهی برای کنار آمدن با اندوهش در نقاشی هایش گنجاند. ایران پس از درگذشت همسرش اولین اثر خود را با عنوان «عروج پرویز» به تصویر کشید.

زندگی بدون فرزند ایران درودی

ایران خانم و پرویز مقدسی صاحب فرزند نشدند و ازدواج آنها بدون فرزند ماند.

درودی در گفت‌وگویی اظهار داشت: “من بچه‌ی عقب مانده‌ای بودم که تا اینجای کار موفق شدم، کاش پدر و مادرم امروز زنده بودند تا دستاوردهای من را ببینند و به من افتخار کنند. دیدم که دیگران چگونه به خاطر من والدینم را آزار می دهند. ایران درودی از خود فرزندی نداشت، زیرا احساس می کرد تعادل بین مسئولیت های مادری و حرفه او به عنوان یک هنرمند دشوار است.”

بازگشت به ایران

درودی پس از اتمام تحصیلات خود در زمینه تهیه کنندگی و کارگردانی برنامه های تلویزیونی به همراه همسرش به ایران بازگشت. او شش سال به عنوان تهیه کننده و کارگردان در تلویزیون تازه تاسیس ایران کار کرد و در این مدت ۸۰ مستند تلویزیونی با حضور هنرمندان ایرانی و بین المللی تهیه کرد. این مستندها به دلیل کیفیت بسیار مورد توجه قرار گرفتند. ایران درودی بعدها به عنوان استاد تاریخ هنر در دانشگاه صنعتی شریف دعوت شد.

درودی در اردیبهشت 1339 نقاشی های خود را در تالار فرهنگ تهران به نمایش گذاشت. یکی دیگر از آثار قابل توجه ایران درودی زندگینامه اوست که در بیش از بیست نسخه منتشر شده است. او علاوه بر فعالیت هنری، بنیاد ایران درودی و موزه نقاشی خودش را تأسیس کرد که هم اکنون در حال ساخت است.

نمایشگاه نقاشی درودی

ایران درودی که به «بانوی نور، بلور و آینه» نیز معروف است، تاکنون بیش از ۶۳ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۲۵۰ نمایشگاه گروهی در ایران و کشورهای مختلف جهان برگزار کرده است. نمایشگاه های او در کشورهایی مانند فرانسه، بلژیک، سوئیس، ایالات متحده، مکزیک، ژاپن، استرالیا، کانادا، موناکو، آلمان و امارات متحده عربی به نمایش گذاشته شده است.

ایران درودی جوایز معتبر متعددی را دریافت کرده و بارها به خاطر خدماتش به دنیای هنر مورد تجلیل قرار گرفته است. او از سال 1964 عضو کنگره بین المللی هنرمندان و منتقدان در ریمینی، وروکیو و سان مارینو ایتالیا و همچنین عضویت در سایر محافل هنری ارجمند است.

مکان نگهداری آثار وی

تعدادی از آثار هنری ایران درودی در موزه‌های مهمی مانند موزه هنرهای معاصر تهران، موزه هنرهای زیبای کرمان، موزه کاخ سعد آباد و کاخ صاحبقرانیه نگهداری می‌شوند. علاوه بر این، آثار او همچنین در موزه اکسل در بلژیک و موزه هنرهای معاصر در نیویورک به نمایش گذاشته شده است. برخی از آثار او را می توان در مجموعه های خصوصی نیز یافت.

نگاهی بر آثار ایران درودی

هنر ایران درودی را برخی از منتقدان هنری به سورئالیستی تعبیر کرده‌اند و برخی دیگر آن را نمادین یا ترکیبی از سبک‌های مختلف می‌دانند. با این حال، در واقعیت، او سبک منحصر به فرد خود را در نقاشی ایجاد کرده است که از پیشینه فرهنگی خود الهام گرفته است. نقاشی های او نشان دهنده روحیه بی قرار و خلاق او و همچنین تجربیات او از جنگ و آوارگی در دوران کودکی است.

رنگ در نقاشی‌های درودی

هنر ایران درودی اغلب ترکیبی از رنگ‌های گرم و سرد است که تلفیقی بی‌نظیر از رنگ‌ها را ایجاد می‌کند. استفاده او از رنگ های سفید، کرم، آبی آسمانی، فیروزه ای، نارنجی و خاکستری به نقاشی های او قدرت می بخشد. درودی با گنجاندن رنگ‌های قوی و گرم که از عناصر برجسته در نقاشی‌هایش هستند، در آثارش پویایی و تحرک ایجاد می‌کند. کنار هم قرار گرفتن رنگ های گرم و سرد در آثار هنری او باعث ایجاد حس حرکت و انرژی می شود.

آثار سورئال ایران درودی

ویژگی هنر ایران درودی نگاه منحصر به فرد به طبیعت و فضا است. در نقاشی های او، طبیعت اغلب مه آلود و نامشخص به نظر می رسد. او با حذف هر گونه خطوط پس زمینه ای که مرزهای نقاشی را مشخص می کند، توهم فضایی بی پایان و بی حد را ایجاد می کند. این تکنیک دنیایی سورئال را ایجاد می کند که در آن آسمان و زمین با هم ترکیب می شوند. در این فضا به نظر می رسد زمان از حرکت ایستاده است و بیننده به قلمرویی رویایی منتقل می شود.

در واقع، مناظر سورئال ایران درودی حس گریز از دنیای مادی را منتقل می کند. او قصد دارد از قلمرو فیزیکی فراتر رود و دنیایی ایده آل ایجاد کند که بینش و تخیل درونی او را منعکس کند. او از طریق هنر خود، بیننده را دعوت می کند تا دنیایی فراتر از واقعیت را کشف کند و با احساس عمیق تری از معنویت و خلاقیت ارتباط برقرار کند.

وجود حرکت و نور از ویژگی های قابل توجه در تمام نقاشی های ایران درودی است. این عناصر حسی از پویایی و انرژی را در آثار او آغشته می کنند و احساس حرکت و جریانی را ایجاد می کنند که بیننده را به داخل نقاشی می کشاند. نور نیز یکی از ویژگی های برجسته در نقاشی های او است که به آثار او عمق و بعد می بخشد. تأثیر متقابل نور و حرکت، تجربه بصری پویا و جذابی را برای بیننده ایجاد می کند.

گل در آثار درودی

در نقاشی‌های ایران درودی، گل‌ها غالباً برجسته‌تر و بزرگ‌تر از برگ‌ها و ساقه‌ها به تصویر کشیده می‌شوند که به نظر می‌رسد روی هر سطحی و در هر فضایی، از زمین گرفته تا آسمان و کویر می‌روند. گل تمثیلی تکراری از زنانگی، جاودانگی و امید در آثار اوست. درودی اغلب گل‌ها را در پیش‌زمینه نقاشی‌هایش قرار می‌دهد و حس لطافت را در آن‌ها آغشته می‌کند. این تکنیک به نقاشی های او عمق و بعد می بخشد و حس تعادل و هماهنگی بین پیش زمینه و پس زمینه ایجاد می کند.