صائب تبریزی یکی از شاعران و غزل‌سرایان نامدار ایرانی است که اشعار او پس از سال‌ها هنوز محبوبیت خود را بین مردم حفظ کرده‌اند.

میرزا محمد علی صائب تبریزی از شاعران دوران صفویه محسوب می‌شود که زیبایی اشعار او غیرقابل‌انکار است. او از جمله شاعرانی بود که برای تامین مادی زندگیش به هندوستان رفت و خیلی زود، نظر درباریان شاه جهان را به خود جلب کرد.

صائب تبریزی کیست؟

میرزا محمد علی صائب تبریزی در سال ۱۰۰۰ هجری در تبریز متولد شد. البته برخی مورخان زادگاهش را اصفهان می‌دانند. او در خانواده‌ای متمکن زندگی می‌کرد و پدرش از تاجران سرشناس زمان صفویه بود. در سال ۱۰۱۲ وقتی شاه عباس قلعه تبریز را محاصره می‌کند،  خانواده او همراه هزاران خانواده دیگر به دستور شاه عباس اول، از تبریز به اصفهان می‌روند و در محله عباس آباد اصفهان ساکن می‌شوند.

صائب در اصفهان به تحصیل علوم مختلف پرداخت. او در ابتدای جوانی به سفر حج می‌رود و پس از آن خود را برای زیارت امام رضا (ع) به مشهد می‌رساند. پس از بازگشت به اصفهان در سال ۱۰۳۴ هجری، برای کشف جهان ناشناخته‌ای که در انتظارش بود، ابتدا به هندوستان و سپس به به هرات و کابل رفت. خواجه احسن الله معروف به «ظفر خان» حاکم وقت کابل که خود فردی اهل ادب و علاقه‌مند به شعر بود، از حضور صائب در این شهر استقبال کرد و صائب خیلی زود از مقربین دربار او شد. صائب در سال ۱۰۴۲ مجددا به اصفهان برمی‌شود و در آن زمان شاه عباس دوم صفوی، او را در مقام ملک الشعرایی به رسمیت می‌شناسد.

۱۰ تیر ماه را روز بزرگداشت این شاعر نام‌گذاری کرده‌اند. جالب است بدانید او پس از حافظ، تنها شاعری است که طریقه‌ای یکتا و مستقل را برای خودش انتخاب کرده و از سبک شعر‌سرایی منحصربه فردی برخوردار است. بسیاری از کارشناسان او را بنیان‌گذار سبک هندی در ادبیات فارسی می‌دانند.

صائب تبریزی از جمله شاعرانی است که پس از مدتی فعالیت، اشعارش نه‌تنها در ایران، بلکه در امپراتوری‌های عثمانی و هندوستان نیز با استقبال خوبی مواجه شد. طرفداران او از جاهای مختلف، سوار و پیاده، به ملاقات او می‌آمدند. در تذکره‌های مختلفی همچون سرو آزاد، قصص خاقانی، نصر آبادی و کلمات الشعرا این شاعر نامی مورد تحسین و تمجید قرار گرفته است.

ویژگی‌های اخلاقی

صائب تبریزی انسانی دین‌دار بود و مذهب شیعه دوازده امامی داشت. نزدیکان صائب نیز او را فردی متواضع و فروتن و بی‌آزار می‌دانستند و خوش برخوردی او باعث شده بود بتواند نظر افراد زیادی را جلب کند.


آثار صائب تبریزی

صائب اشعار بسیاری سروده است؛ به‌گونه‌ای که او بعدها به‌عنوان شاعری کثیر الشعر شناخته شد. طبق گفته کارشناسان او درمجموع بین ۶۰ هزار تا ۱۲۰ هزار بیت شعر سروده است. اکثر اشعار صائب تبریزی در قالب غزل سروده شده‌اند؛ اما او حدود چهار هزار بیت در قالب‌ قصیده، یک مثنوی کوتاه و البته ناقص به نام «قندهار نامه» و چند قطعه نیز سروده است.  همچنین ۱۷ غزل به زبان ترکی در آثار صائب دیده می‌شود.

دیوان غزلیات صائب تبریزی  ۱۸۰ شعر دارد که توسط آقای علی مصطفوی جمع‌آوری و تدوین شده‌اند.

اشعار صائب تبریزی

عنصر خیال در اشعار صائب تبریزی به‌وفور دیده می‌شود و او از تشبیه، استعاره، تمثیل و کنایه بسیار هنرمندانه در آثارش استفاده می‌کند. در ادامه یکی از غزل‌های مشهور صائب تبریزی را برایتان آورده‌ایم:

    یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا
    از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا
    تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟
    شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا
    خانه‌آرایی نمی‌آید ز من همچون حباب
    موج بی‌پروای دریای حقیقت کن مرا
    استخوانم سرمه شد از کوچه گردیهای حرص
    خانه دار گوشه چشم قناعت کن مرا
    چند باشد شمع من بازیچه دست فنا؟
    زنده جاوید از دست حمایت کن مرا
    خشک بر جا مانده‌ام چون گوهر از افسردگی
    آتشین رفتار چون اشک ندامت کن مرا
    گرچه در صحبت همان در گوشه تنهاییم
    از فراموشان امن آباد عزلت کن مرا
    از خیالت در دل شبها اگر غافل شوم
    تا قیامت سنگسار از خواب غفلت کن مرا
    در خرابیهاست، چون چشم بتان، تعمیر من
    مرحمت فرما، ز ویرانی عمارت کن مرا
    از فضولیهای خود صائب خجالت می‌کشم
    من که باشم تا کنم تلقین که رحمت کن مرا؟


آرامگاه صائب تبریزی کجا هست؟

صائب بعد از ۸۰ سال زندگی پر بار در سال ۱۰۸۰ هجری قمری درگذشت. آرامگاه صائب تبریزی امروزه یکی از جاهای دیدنی اصفهان است و در جاهای مختلف این بنا می‌توان اشعار او را دید.
این آرامگاه در خیابان صائب و داخل باغ تکیه قرار گرفته است. طراحی نقشه این بنا را «حسین معارفی» برعهده داشته و ساختمان آرامگاه در سال ۱۳۴۶ تکمیل شده است. همچنین در ساخت این آرامگاه از معماری دوران صفویه الهام گرفته شده است.