منظومه شمسی یا سامانه خورشیدی، سامانه‌ای در برگیرنده خورشید و تعدادی سیاره است که در مدار‌هایی پیرامون آن می‌گردند. هر سیاره در این منظومه، طبیعت خاص خود را دارد که بر شکل خارجی و همچنین بوی آن منعکس می‌شود.

از اتمسفر هر سیاره بوی منحصر به فردی برمی خیزد که فضانوردان در سفر‌های فضایی خود برای شناخت سیاره‌های منظومه شمسی آن‌ها را کشف کرده اند.

فضانوردان می‌گویند، سیاره اورانوس مقادیر زیادی سولفید هیدروژن دارد؛ امری که باعث می‌شود تا بویی شبیه به «تخم مرغ فاسد» در فضا و اتمسفر این سیاره ایجاد شود.

اما ماه که شب‌ها سیاره کوچک ما را روشن می‌کند، بویی شبیه به بوی «باروت» دارد.

دو سیاره زهره و مریخ هم بوی بدی دارند که ناشی از سولفید هیدروژن است؛ یعنی همان بوی تخم مرغ فاسد شده و گندیده.


در این میان فضانوردان نتوانستند بویی را که از سیاره عطارد برانگیخته می‌شود، مشخص کنند، دلیل شکست آن‌ها در این باره، تعدّد بو‌ها و نزدیکیِ شدید عطارد به خورشید است.

بوی سیاره مشتری هم یکی از مسائل اختلافی در میان دانشمندان است. بوی این سیاره بستگی به این دارد که شما در کجای آن قرار گرفته باشید. فضانوردان توانسته اند سه بوی متمایز که از اتمسفر سیاره مشتری متصاعد می‌شود را مشخص کنند؛ به دلیل تمرکز آمونیاک بوی «مایعات و مواد شوینده» می‌دهد. به دلیل وجود سولفید هیدروژن بوی «تخم مرغ فاسد» و به خاطر داشتن مقادیر زیادی "هیدروژن سیانید" بویی شبیه به «بادام تلخ» دارد.

سیاره‌های زمین، زحل و نپتون هم بی بو هستند، زیرا از گاز‌های بی بوی هیدروژن و هلیوم تشکیل شده اند.