سوخو S-70 اوخوتنیک-بی(به معنی شکارچی) که از آن تحت عنوان “هانتر- بی” نیز یاد می شود، در واقع یک پرنده هدایت پذیر از راه دور رزمی یا همان پهپاد است. این پهپاد سنگین که با استفاده از فناوری رادار گریزی ساخته شده است، محصولی متفاوت از شرکت هوافضای روسی سوخو به شمار می رود و در قالب یک جنگنده نسل ششمی معرفی می شود.

جزئیات قابل دسترس طراحی و تولید سوخو S-70 اوخوتنیک

اگر بخواهیم نگاه دقیقی به جرقه های اولیه در راستای طراحی سوخو S-70 اوخوتنیک داشته باشیم، بدون شک با یک طرح مفهومی قدیمی تر از پهپادهای تهاجمی با پیکربندی بال پرنده (سال 2007) به نام میکویان اسکت رو به رو خواهیم شد. لازم به ذکر است که توسعه پروژه میکویان اسکت به دست شرکت هواگرد روسی میگ در حد ماکاپ (پیکرنما یا قالب های گرافیکی آماده در موضوعات مختلف) باقی ماند و هیچگاه نتوانست وارد مراحل تولید اصلی خود شود.

البته گفتنی است که در این میان جنگنده برتری هوایی چند منظوره و نسل پنجمی سوخو-۵۷ نیز بی تاثیر نبوده است. به نظر می رسد که بخش قابل توجهی از فناوری های مورد استفاده در طراحی سوخو S-70 اوخوتنیک، از این پرنده الهام گرفته شده باشد.


از دید زمانی، مهندسین نظامی حداقل از سال ۲۰۱۱ تاکنون مشغول تحقیقات و کمک به تکمیل پروژه اوخوتنیک هستند. با توجه به اطلاعات انتشار یافته در خصوص این پرنده، اوخوتنیک در سال ۲۰۱۱ توانست تاییدیه وزارت دفاع روسیه را به دست آورد و جایگاه خود به عنوان برنامه توسعه هواپیمای بدون سرنشین ویژه عملیات شناسایی و تهاجمی را تثبیت کند. بدین ترتیب قرار شد تا محصول پیشنهادی به طور مشترک توسط شرکت سوخو و میگ ساخته شود. هم اکنون مراحل توسعه و تولید به وسیله اتحادیه تولید هواگرد نووسیبیرسک (به اختصار NAPO) که بخشی از کمپانی سوخو است و در زمینه ساخت محصولات مرتبط با هوافضا و هوانوردی نظامی فعالیت دارد، در حال انجام است.

اولین ماکاپ از سوخو S-70 اوخوتنیک برای شرکت در آزمایشات میدانی در سال 2014 ساخته شد. نخستین پروتوتایپ تولیدی نیز در ماه ژوئیه سال 2017 در معرض دید عموم قرار گرفت و سعی شد تا جای امکان بر پیکربندی بال های پهپاد مانور داده شود. در ادامه رویدادهای مذکور، این پهپاد طی نوامبر سال 2018 سری اولیه از تست های راه اندازی، توقف و سرعت را به صورت کاملا مستقل در باند کارخانه NAPO پشت سر گذاشت. با توجه به نتایج آزمایشات، اوخوتنیک توانسته به حداکثر سرعت 200 کیلومتر در ساعت برسد.

در 18 ام ژانویه سال 2019، سومین پروتوتایپ قابل پرواز از سوخو-57 با یک پوشش رنگی مخصوص استتار، نقاشی دیجیتال اوخوتنیک روی قسمت های فوقانی و تحتانی و همچنین یک سری علامت های منحصر به فرد در محدوده دم در آسمان مشاهده شد. این در حالی است که در 24 ام ژانویه همین سال، نخستین پروتوتایپ پروازی از پهپاد مورد نظر در کارخانه NAPO رویت می شود. به گفته مقامات روسی، سوخو-57 در نقش یک آزمایشگاه پرنده برای بررسی سیستم های الکترونیک هوانوردی اوخوتنیک کاربرد دارد.

لازم به ذکر است که در اواخر ماه مه سال 2019، پهپاد سنگین روسی نام برده در شماری از آزمایشات پروازی حضور یافت و طی آنها چندین متر بالاتر از باند واقع شده در کارخانه NAPO به پرواز درآمد. در ادامه به تاریخ 3 اوت سال 2019 اوخوتنیک اولین پرواز خود را به سرانجام رساند. این پهپاد به مدت 20 دقیقه در ارتفاع 600 متری بر فراز مرکز آزمایش پرواز دولتی در شهر آختوبینسک روسیه پرواز کرد و توانست چندین حرکت دایره ای را هم اجرا کند.

در روز ۷ ام اوت وزارت دفاع روسیه ویدئوی کاملی از نخستین پرواز را منتشر کرد. علاوه بر این ویدئوی دیگری نیز در تاریخ ۲۷ سپتامبر سال ۲۰۱۹ در اختیار عموم قرار گرفت که پرواز اوخوتنیک در کنار سوخو-۵۷ را به نمایش گذاشته بود. طی این همراهی ۳۰ دقیقه ای، مهندسین نظامی عملکرد رادار و برد تعیین شده برای استفاده از تسلیحات هوایی دوربرد (خارج از محدوده پدافند هوایی دشمن) را با دقت تجزیه و تحلیل کردند.


از نقطه نظر طراحی، اوخوتنیک پروژه ای بر اساس طرح بال دیس (هواپیماهایی که بخش اعظم پیکربندی آنها را بال تشکیل می دهد) محسوب می شود. استفاده از مواد کامپوزیت و جاذب رادار باعث خواهد شد که ردیابی پهپاد حین پرواز در آسمان دشوارتر شود. این پرنده بدون سرنشین چیزی حدود ۲۰ تن وزن دارد و طول بال آن به ۲۰ متر می رسد.

اوخوتنیک برای تامین نیروی محرکه مورد نیاز خود یا به یک موتور توربوفن ساترن AL-31F (مانند سوخو سو-27) مجهز خواهد بود و یا نمونه اصلاح شده آن به نام AL-41F (مانند جنگنده های سو-35 اس و نسخه های اولیه سو-57).
اوخوتنیک می تواند با سرعتی نزدیک به ۱۰۰۰ کیلومتر برساعت پرواز کند و شعاع عملیاتی آن نیز حدود ۴۰۰۰ کیلومتر محاسبه شده است. توان حمل سلاح های متنوع هوا به سطح تا سقف ۲ تن از دیگر ویژگی های این شکارچی روس است.
 
مشخصات سوخو S-70 اوخوتنیک

– نقش: پرنده هدایت پذیر از راه دور رزمی
– محل تولید: روسیه
– طراح: شرکت هوافضای سوخو و میگ
– اولین پرواز: ۳ اوت ۲۰۱۹
– تولید: ۲۰۲۴
– وضعیت: در دست توسعه
– اپراتور اصلی: نیروی هوایی روسیه
– تعداد ساخته شده: ۱ پروتوتایپ قابل پرواز
– خدمه: ۰
– وزن خالی: ۲۰ تن
– برد: ۶ هزار کیلومتر
– تسلیحات: دو محفظه داخلی با ظرفیت حداکثر ۲ هزار کیلوگرم مهمات هدایت شونده و غیر هدایت شونده