با ورود سیاه چاله به منظومه شمسی، این منظومه به طور کامل از بین می‌رود. در واقع سیاهچاله‌یِ وارد شده به درون منظومه شمسی، تا زمانیکه موادی را از سیاره‌ها بلعیده و قرص برافزایشیِ درخشانی را به وجود بیاورد، به صورت نامرئی باقی می‌ماند. اما چقدر احتمال دارد سیاهچاله‌ای به درون منظومه شمسی راه یابد؟

بسیار محتمل است که زمین توسط یک سیاهچاله بلعیده شود تا اینکه شما ۱۰ بار پیاپی در یک قرعه کشی برنده شوید. در واقع، احتمال بلعیده شدن زمین توسط یک سیاهچاله ۱ در یک تریلیون تخمین زده شده است. سیاهچاله‌های عظیمی که در مرکز کهکشان‌ها هستند، هیچ تهدیدی برای ما محسوب نمی‌شوند؛ البته تا زمانیکه کهکشان ما در چند میلیارد سال آینده با کهکشان دیگری مثل آندرومدا برخورد کند.

با این حال “سیاهچاله‌های میان ستاره‌ای” که در اثر تبدیل ستاره‌ای بزرگ به ابرنواختر پدید می‌آیند، نوعِ دیگری از سیاهچاله‌ها هستند. نزدیکترین سیاهچاله از این نوع Gaia BH۱ نام دارد و حدود ۱۵۶۰ سال نوری با زمین فاصله دارد. اگر سیاهچاله‌ای مثل این به نزدیکی منظومه شمسی بیاید، گرانش آن احتمالا باعث ایجاد آشفتگی و هرج و مرج زیادی می‌شود. مدار سیاره‌های بیرونی و سیارک‌ها احتمالا به طرز قابل توجهی دستخوش تغییر می‌شوند. در این شرایط، مدار سیاره‌های بیرونی و حتی خورشید مورد تهدید قرار می‌گیرد. با این حال، اگر سیاهچاله مذکور به طور مستقیم از منظومه شمسی عبور کند، شرایط واقعا ناجور و بغرنج می‌شود.

در فاصله ۱۰۰ هزار برابر بیشتر از فاصله میان زمین و خورشید، سیاهچاله از درون ابر اورت گذر می‌کند. این کار باعث می‌شود تعداد بسیار زیادی از سیارک‌ها و دنباله‌دارها به سمت زمین و سایر سیاره‌ها بیایند. افزون بر این هجوم سیارک‌ها به سمت زمین، در ابتدا چندان ناگوار به نظر نمی‌رسد. وقتی سیاهچاله به سمت منظومه شمسی راه پیدا کرد، برای ما غیرقابل مشاهده می‌شود؛ فارغ از اثر عدسی گرانشی ضعیفی که بر ستاره‌های دوردست می‌گذارد.

سپس به تدریج با دریافت موادی از اجرام پیرامون، قرص برافزایشی قابل توجهی در اطراف سیاهچاله ایجاد شده و اکنون به وجود سیاهچاله پی‌ می‌بریم. ناظری که از بیرون به این رویداد نگاه می‌کند، تا حدود زیادی از آن لذت برده و سرگرم می‌شود. اما برای ما ساکنان زمین، این رویداد به هیچ وجه رویداد دلنشینی نخواهد بود. علی‌رغم اینکه چنین سیاهچاله‌ای چند هزار برابر کوچک‌تر از هر سیاره‌ای خواهد بود، اما جرم آن چند هزار برابر بیشتر خواهد بود. بنابراین، هر سیارۀ بداقبالی که در مسیر سیاهچاله به دام بیفتد، توسط آن بلعیده خواهد شد؛ حتی سیاره‌هایی به بزرگیِ مشتری. اگر هم تا آن زمان موفق به دیدن سیاهچاله نشویم، حداقل می‌توانیم شاهد تکه تکه شدن سیاره‌ها باشیم.

به محض رسیدن سیاهچاله به کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری، شرایط برای ما غم‌انگیز می‌شود. کِشش گرانشی شدید سیاهچاله باعث نابودی کامل سیاره ما شده و سبب بروز زلزله‌های ویرانگر و انفجارهای عظیمی می‌شود که بشر در تاریخ خود هرگز شاهد چنین رویدادهایی نبوده است. نبرد نهایی میان سیاهچاله و خورشید روی می‌دهد و این نبرد یکطرفه نخواهد بود. بسته به جرم اولیه سیاهچاله، نوعی جنگ گرانشی بین آنها در می‌گیرد.

این احتمال وجود دارد که شکل خورشید تا حدودی در این نبرد، بدون تغییر باقی بماند. متاسفانه، محتمل‌ترین سناریو این است که خورشید مثل سیاره‌ها، دچار فروپاشی شده و در توده‌ای چرخان از گاز و گرد و غبار ابرداغ به درون سیاهچاله بلعیده شود. قرص برافزایشی سیاهچاله از سیاهپاله نسبتا کوچک در قسمت مرکزی، تا صدها هزار یا میلیون‌ها کیلومتر گسترش پیدا می‌کند. لذا ساکنان منظومه شمسی را به کام مرگ کشانده و خود را جایگزین آن می‌نماید. البته خوشبختانه احتمال وقوع چنین رویدادی خیلی ناچیز است. اگر موفق به برنده شدن در جایزه به میزان ۱۰ بار متوالی شوید، ما را هم در جریان بگذارید. این نوع برنده شدن ترسناک‌تر از حضور سیاهچاله در منظومه شمسی است.