«زیردریایی‌های بدون سرنشین اورکا می‌توانند نقش پیشاهنگ برای ناو‌های هواپیمابر و دیگر نیرو‌های عملیاتی، شناسایی کشتی‌ها و زیردریایی‌های دشمن را پیش از اینکه کشتی‌های سرنشین‌دار وارد فضای دریایی مذکور شوند، انجام دهند.»

زیردریایی‌های بدون سرنشین اورکا برای انجام مأموریت‌های خطرناک هزاران کیلومتر دورتر از بنادر خودی طراحی شده‌اند.

زیردریایی‌های اورکا براساس نمونه اولیه زیردریایی بدون سرنشین بزرگ (XLUUV) بوئینگ به نام Echo Voyager ساخته شده‌اند. اکو وویجر ۵۰ تن وزن و ۱۵.۵ متر طول و ۲.۶ متر عرض و ۲.۶ متر ارتفاع دارد. برد آن ۱۰،۴۶۰ کیلومتر و حداکثر عمق نفوذ آن ۱۱،۰۰۰ فوت است. نیروی دریایی آمریکا مشخصات اورکا را منتشر نکرده، اما اذعان کرده که این زیردریایی بدون سرنشین بزرگ‌تر از اکو وویجر است.

زیردریایی‌های Orca از یک سیستم محرک الکتریکی دیزلی هیبریدی استفاده می‌کنند که به آن‌ها حداکثر سرعت ۸ گره دریایی را می‌دهد. موتور‌های دیزلی برای کار کردن به اکسیژن نیاز دارند؛ بنابراین، موتور‌های دیزلی معمولاً نیاز دارند که به‌طور مرتب به سطح آب بیایند. بااین‌حال، Orca از باتری برای مدت طولانی استفاده می‌کنند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا مدت بیشتری زیر آب بمانند.

مانند یک وانت پیکاپ، مهم‌ترین ویژگی اورکا، قابلیت حمل بار آن است. محفظه بار به طول ۱۰.۳ متر در وسط زیردریایی قرار خواهد داشت. به گفته NAVSEA، این محفظه بر امکان “ادغام یکپارچه و بی نقص سنسورها، سیستم‌های ارتباطی و دیگر اجزای مخصوص ماموریت” را فراهم خواهد کرد.

درباره کار‌هایی که اورکا می‌تواند انجام دهد، محدودیت زیادی وجود ندارد؛ برای مثال، می‌تواند نقش پیشاهنگ برای ناو‌های هواپیمابر و دیگر نیرو‌های عملیاتی، شناسایی کشتی‌ها و زیردریایی‌های دشمن را پیش از اینکه کشتی‌های سرنشین‌دار وارد فضای دریایی مذکور شوند، انجام دهد. این زیردریایی می‌تواند مخفیانه به دارایی‌های دریایی دشمن نزدیک شده و سپس ارتباطات الکترونیکی نیرو‌های دشمن در خشکی یا دریا را زیرنظر بگیرد، درحالی‌که اندازه کوچک آن تشخیص اورکا را دشوار می‌کند.

اگر ماهواره‌های GPS آمریکا مختل شوند، اورکا می‌تواند در مسیر هواپیما‌های جنگی یا موشک‌های کروز آمریکایی که ماموریتی دوربرد را انجام می‌دادند، به سطح بیاید و داده‌های موقعیت‌یابی را هنگام عبور این هواپیما از بالای سرش به آن‌ها مخابره کند. این زیردریایی حتی می‌تواند پس از یک نبرد به‌دنبال ملوانان و هواگرد‌های گمشده بگردد و به عملیات نجات در مکان‌هایی که ممکن است دشمن هنوز در کمین باشد، کمک کند.

این‌ها همه تنوع در مأموریت‌هایی هستند که زیردریایی‌ها به‌طور سنتی انجام داده‌اند، اما استفاده از اورکا به جای آن‌ها به این معنی است که زیردریایی‌های تهاجمی آمریکا مانند زیردریایی‌های تهاجمی کلاس لس‌آنجلس، سی وولف و ویرجینیا، دیگر می‌توانند روی غرق کردن کشتی‌های دشمن تمرکز کنند.

نیروی دریایی اشاره‌ای به توانایی اورکا در زمینه حمل سلاح نکرده است، اما قطعاً چنین قابلیتی را خواهد داشت. در ماه مه ۲۰۲۲، مدیر برنامه نیروی دریایی برای سیستم‌های دریایی بدون سرنشین در جلسه انجمن جنگ مین صحبت کرد و اظهار داشت: «اورکا از محفظه محموله خود برای حمل مین به یک مکان مین گذاری استفاده خواهد کرد. پس از آن، این زیردریایی رباتیک می‌تواند به آرامی مین‌ها را کار گذاشته و سپس به یک بندر خودی بازگردد.»

ترکیب قابلیت حمل بار، برد بالا و بدون سرنشین بودن اورکا، آن را به گزینه‌ای مناسب برای مأموریت‌های پرخطر تبدیل کرده است؛ برای مثال، یک اورکا می‌تواند از پایگاه دریایی گوام در جزیره گوام راه افتاده و به تنگه تایوان برود. زمانی‌که به آنجا رسید، می‌تواند در مسیر پیش‌بینی‌شده هر نیروی مهاجم چینی که به سمت جزیره حرکت می‌کرد، مین بکارد. این یک مأموریت بسیار خطرناک و ایدئآل برای یک قایق بدون سرنشین خواهد بود.

سلاح‌های دیگری که در محفظه بار اورکا حمل می‌شوند، می‌توانند موشک‌های ضد کشتی مانند موشک حمله دریایی یا موشک کروز حمله زمینی تاماهاک باشند.