ویلیام شکسپیر

/ بلاگ / ویلیام شکسپیر

10%

کارتون های خواندنی | کارخانه هیولاها

25,200 تومان

28,000

ویلیام شکسپیر

30 تیر 1401 0

در ابتدای قرن ۱۶ میلادی در دهکده ای نزدیک شهر استراتفورد در ایالت واریک انگلستان زارعی موسوم به ریچارد شکسپیر زندگی می کرد. یکی از پسران او به نام «جان» در حدود سال ۱۵۵۱ به شهر استراتفورد آمد و در آن جا به شغل پوست فروشی پرداخت و «ماری اردن» دختر یک کشاورز ثروتمند را به همسری برگزید. این زن در ۲۶ ماه آوریل ۱۵۶۴ پسری بدنیا آورد و نامش را «ویلیام» گذاشت. «ادموند»، برادر ویلیام شکسپیر هم که شش سال از او کوچکتر بود و هم بعنوان بازیگر در لندن کار میکرد، نتوانست مانند برادرش در این حرفه موفقیت کسب کند.

ادموند در سن ۲۷ سالگی فوت کرد و مراسم ترحیم پرهزینه ای برای او در کلیسای «سن ساویور» برگزار شد. ویلیام شکسپیر کم کم پسری فعال و بذله گو و شیطان شد و به مدرسه رفت و مقداری لاتین و یونانی آموخت، ولی به دلیل کسادی شغل پدر ناچار شد برای امرار معاش مدرسه را ترک کند و شغلی برای خود دست و پا کند. گفته اند که اول شاگرد قصاب شد، ولی آنقدر به ادبیات علاقه داشت که موقع کشتن گوساله ها خطابه میگفت و شعر می سرود.

ویلیام شکسپیر در سال ۱۸۵۲، در هجده سالگی، دلباخته دختری بیست و پنج ساله به نام «آن هاتاوی»، از اهالی دهكده مجاور شد. این دو عروسی كردند و خیلی زود صاحب فرزند شدند. در این ایام زندگی پر حادثه ویلیام شکسپیر شروع شد. او به قدری تحت‌ تأثیر هنر پیشگان سیار و هنر نمائی آنان قرار گرفت كه تنها به لندن رفت تا موفقیتی كسب كند و بعدا زندگی مرفه تری برای خانواده اش فراهم آورد.

ویلیام شکسپیر و «آن هاتوی» سه فرزند داشتند که تنها دو دخترشان به نام های «سوزانا» و «جودیث» زنده ماندند. سوزانا می توانست نامش را امضا کند، ولی خواهر کوچک ترش کاملاً بیسواد بود. سواد آموزی در آن دوران مهارتی موثر در زمینه تجارت و کسب و کار به حساب می آمد که عمدتاً در انحصار مردان بود. «همنت» تنها پسر ویلیام شکسپیر بود که در ۱۱ سالگی درگذشت. «سوزانا» فرزندی نداشت و تمام بچه های «جودیث» در کودکی از دنیا رفتند. هیچ کدام از سه برادر او ازدواج نکردند. نسل نویسنده صاحب نام انگلیسی با گذشت ۲۵ سال از مرگ او از بین رفت.

سفر ویلیام شکسپیر به لندن

ویلیام شکسپیر پس از ورود به لندن به سراغ تماشاخانه های گوناگون رفت. در آغاز اکثراً به حفاظت اسبهای مشتریان مشغول بود، ولی كم كم به درون تماشاخانه راه یافت و به تصحیح و تكمیل نمایش نامه های نا تمام پرداخت و خود روی صحنه آمد و نقشهایی اجرا كرد و وظایف دیگر پشت صحنه را بر عهده گرفت. این تجارب همگی برای او مفید واقع شد. در همین دوره كارش را آنقدر با مهارت انجام میداد كه حسادت هم قطاران را بر می انگیخت. شبها در ساعت فراغت همه در میكده ی «دوشیزه دریا» جمع میشدند و به خنده و تفریح و صحبت می پرداختند. در آن جا لطیفه گویی و بذله گویی و بیان جذاب او اطرافیان را مسحور می ساخت. در آن دوره هنر پیشگی و نمایش نامه نویسی حرفه ی محترم و محبوبی تلقی نمی شد.

افراد طبقه متوسط، كه تحت‌تأثیر شدید تلقینات مذهبی قرار داشتند، آنرا مخالف شئون خود می دانستند. تنها طبقه اعیان و مردم بی بضاعت بودند كه علاقه ای به نمایش و تماشاخانه نشان میدادند. در آن هنگام بود که ویلیام شکسپیر قطعات منظومی سرود که سبب شهرت وی شد و در سال ۱۵۹۴ دو نمایش کمدی در حضور ملکه الیزابت اول در قصر گوینویچ بازی کرد و در سال ۱۵۹۷ نخستین کمدی خویش را به نام "تقلای بی فایده عشق" در حضور ملکه نمایش داد و از آن به بعد نمایشنامه های او مرتباً تحت حمایت ملکه به صحنه تئاتر می آمد.

الیزابت در سال ۱۶۰۳ زندگی را بدرود گفت، ولی تغییر خاندان سلطنتی سبب تغییر رویه ای نسبت به ویلیام شکسپیر نشد. جیمز اول به شکسپیر و بازیگرانش اجازه رسمی برای نمایش اعطا کرد. نمایشنامه های او در تماشاخانه "گلوب" که در ساحل جنوبی رود تیمز قرار داشت، بازی می شد. برترین نمایشنامه های ویلیام شکسپیر در همین تماشاخانه گلوب به اجرا درآمد.

سبک نگارش ویلیام شکسپیر

ویلیام شکسپیر را پدر نمایشنامه نویسیی انگلستان می دانند. او موضوع بسیاری از نمایشنامه های خود را از تاریخ روم باستان و کتاب پلوتارک برگزیده و به نیروی تصور و تخیل خود به صورت تراژدی های زیبایی آنها را در آورده است. سبک نویسندگی ویلیام شکسپیر به مکتب کلاسیسم تعلق دارد. نقشی که او در ادبیات انگلستان داشت، آن قدر پررنگ و قابل تحسین است که او را هم تراز با فردوسی در شعر فارسی و هومر در شعر لاتین می دانند. ویلیام شکسپیر به تنهایی حدود هزار و هفتصد واژه به زبان انگلیسی اضافه کرده است، واژگانی که امروزه هم در زبان انگلیسی استفاده می شود.

آثار ویلیام شکسپیر

ویلیام شکسپیر ۳۹ نمایش نامه، ۱۵۴ غزلواره و دو قصیده (شعر) بلند در کارنامه ی ادبیش دارد و این آمار او را به پرکارترین نویسنده‎ی قرن تبدیل می کند. هرچند آثاری که امروزه حکم معروف ترین آثار شکسپیر را دارند، در زمان حیاتش آن قدر مشهور نبودند. شواهدی وجود دارد که ثابت می کند رابطه ای معکوس بین بقایای تاریخی متن ها و محبوبیت معاصر آنها وجود دارد. به عنوان مثال تنها دو نسخه از نخستین ویراست هملت در سال ۱۶۰۳ وجود دارد که هیچ یک از آنها کامل نیستند و تنها یک نسخه از نخستین ویراست شعر ونوس و آدونیس (۱۵۹۳) وجود دارد، کتابی که شکسپیر با آن وارد دنیای چاپ شد.

نمایشنامه ویلیام شکسپیر

نمایشنامه‎های ویلیام شکسپیر به تراژدی و کمدی تقسیم میشوند. توانایی شکسپیر در هر دو سبک ستودنی است. نمایشنامه های تراژدی ویلیام شکسپیر شامل شاه لیر، هنری ششم، هملت، اوتللو، جولیوس سزار، آنتونی و کلئوپاترا، کوریوانوس، رومئو و ژولیت و مکبث می شوند.
کمدی های ویلیام شکسپیر شامل شب دوازدهم، رویای شب نیمه ی تابستان، تاجر ونیزی، حکایت زمستان، درد بیهوده عشق، دو نجیب زاده ی ورونایی، رام کردن زن سرکش، کمدی اشتباهات و هیاهوی بسیار برای هیچ است.

ویلیام شکسپیر و دشمنان رده بالا

نفرت از ویلیام شکسپیر و انتقاد از آثارش داستانی کهنه است، ولی جالب است بدانید «ولتر» و «جورج برنارد شاو» دو تن از دشمنان درجه یک کارهای این چهره ی ادبی درخشان بودند. ولتر «هملت» را «کاری از یک وحشی مست» می دانست. پادشاه «جورج سوم» در مورد او گفت: اصلاً اثر به درد بخوری در بین کارهای ویلیام شکسپیر وجود دارد؟ تنها یکی به این سؤال «نه» می گوید. جورج برنارد شاو، نمایش نامه نویس بزرگ ایرلندی هم در نقد «سیمبلین» شکسپیر در یک روزنامه نوشت: خیلی خیالم راحت می شد در صورتیکه او را نبش قبر می کردم و سنگسارش می کردم.

مرگ ویلیام شکسپیر

ویلیام شکسپیر در روز ۲۳ ماه آوریل ۱۶۱۶ میلادی در پنجاه و دو سالگی درگذشت. جسدش را دو روز بعد در کلیسای مقدس ترینیتی به خاک سپردند. او حتی قطعه ای ادبی هم برای روی سنگ قبر خود گفته که بر آن حک شده است:

تو را به مسیح از کندن خاکی که این جا را در برگرفته دست بدار!

خجسته باد آنکه این خاک را فرو گذارد و نفرین بر آنکه استخوان هایم بردارد!

ویلیام شکسپیر در حالی مُرد که به سال ۱۶۱۶ هیچ نسخهٔ جمع آوری شده ای از آثارش وجود نداشت و برخی از آن ها در نسخه هایی مستقل چاپ شده بودند که همان ها هم بدون نظارت و ویرایش او بود. در سال ۱۶۲۳ دو تن از اعضای هیئت ویلیام شکسپیر، جان همینگز و هنری کاندل، نسخه کامل و ویراسته ای از نمایشنامه هایش را به چاپ رساندند که فِرست فولیو (First Folio) نام گرفت.

این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید بیتا وطن خواه