رمينگتون 870 توسط كارخانه رمينگتون امريكا در سال 1950 معرفي گرديد و بسرعت به يكی از محبوب ترين ShotGun های زمان خود مبدل شد. اين سلاح در سال 1960 عملياتی شده و اولين بار توسط پليس ايالات متحده بعنوان سلاح نيروهای مخصوص و پليس ضد شورش برگزيده شد.

خوش دست بودن اين اسلحه موجب گرديد كه از همتايان قبلی خود (Winchester1200&Mossberg590) سبقت گرفته و در سال 1970توسط ارتش ايالات متحده خريداری شده و هزار قبضه از آن در اختيار نيروی دريايی امريكا قرار گيرد. همانطور كه ميدانيد سلاحهای ShotGun دارای يك مخزن برای ذخيره گلوله هستند.اين مخزن به موازات لوله اصلی و در زير سلاح قرار گرفته و گنجايش 7 يا 8 گلوله به بالا (بسته به مدل و طول سلاح) را دارد.


روش كار در اين سلاح به اين صورت است كه ابتدا گلنگدن اسلحه كه با روكش چوبی يا پلاستيكی پوشيده شده است را از زير لوله با فشار دست به سمت خود كشيده و در اين حالت گلنگدن بصورت باز و ثابت مي ماند.سپس تعدادی فشنگ ( بسته به گنجايش مخزن) را از محل پوكه پران يكي يكی درون مخزن قرار می دهيم و پس از پر شدن ظرفيت سلاح گلنگدن را با فشار دست به جلو هول داده و با تكرار اين وضعيت سلاح را مسلح می كنيم.


گلوله های اين سلاح از انواع مختلف ميباشد.معروف ترين آنها در كشور ما اصطلاحا چارپاره ناميده می شوند ولی گلوله های متنوعی كه محتوی تعداد زيادی ساچمه يا محتوی يك تكه فلز با اشكال نامنظم و همچنين گلوله های مخصوص ميباشند نيز در اين سلاح استفاده میشوند. البته گلوله های محتوی ساچمه های كئوچويی يا پلاستيكی كه نوعا غير كشنده هستند نيز توسط پليس ضد شورش استفاده می شود.


نسل جديد رمينگتون با عنوان M870 نيز در سالهای اخير توليد شده كه يك اسلحه ShotGun مخصوص نبردهای كلاسيك بوده ودر اختيار بسياری از ارتشهای دنيا قرار دارد. مدل های جديد اين سلاح قابليت های مختلفی دارد كه از جمله اين قابليت ها ميتوان به تعويض مخزن گلوله ها-نصب درجه نشانه روی-نصب لايتر-حذف قنداق و امكان نصب مدل كوچكتر اين سلاح در زير تفنگهاي كارابينM4 و M16 نام برد و مدلهاي حرفه اي اين سلاح گنجايش 18 فشنگ را نيز دارا هستند.
البته همانطور كه ميدانيد تعويض مخزن اين سلاح به دو منظور انجام مي شود1-كاهش وزن سلاح-2-امكان حمل گلوله هاي بيشتر.


عمل نشانه روی در اين سلاح تقريبا بی معنی است چرا كه معمولا گلوله های اين سلاح محتوي تعداد زيادی ساچمه- چارپاره يا تكه های نامنظم فلزی است و بصورت دسته ای به سمت هدف حركت می كنند ولی به هرحال در برخی از مدلهای اين سلاح يك مگسك كوچك در جلو و يك سايت چشمی ابتدايی نيز در انتهای لوله نصب شده است. سابقه خدمت اين سلاح در نيروی پليس ايران به سالهای 1356 باز مي گردد كه در آنزمان كميته مشترك شهربانی وقت بدنبال سلاحی پرقدرت برای سركوب انقلابيون بود و به همين علت اقدام به خريداری اين سلاح نمودند.
در سالهای پس از انقلاب استقبال چندانی از اين سلاح در قبل و بعد از ادغام نيروی انتظامی نشد و مدلهای موجود اين سلاح بيشتر برای آموزش و در نمايشگاهها استفاده و به ندرت عملياتی شد. در سالهای اخير و با توجه به استفاده از آخرين تكنيك های پليسی اين سلاح مورد توجه يگانهای ويژه نيروی انتظامی قرار گرفته و در برخی از رژه ها و رزمايشها در دستان پرتوان پرسنل زحمت كش نيروی انتظامی ديده شده است.